Wybierając panele podłogowe, należy zwrócić uwagę na klasę ścieralności. Parametr ten decyduje o trwałości, odporności i przydatności produktu.

Klasę ścieralności zazwyczaj mierzy się według europejskiej normy EN 13329, określanej na podstawie testu Tabera. Podczas tego testu panele ścierane są przez papier ścierny o odpowiedniej granulacji. Klasę ścieralności wyznacza stopień wytarcia wierzchniej powłoki – im wyższy stopień klasy, tym panele są bardziej odporne na ścieranie.

Klasa ścieralności oznaczana jest symbolem AC (lub rzadziej symbolem W) w przedziale od 1 do 5:

AC1 (lub W1) – panele o bardzo niskiej odporności na ścieranie i najmniejszej żywotności. Nie są polecane do stosowania w pomieszczeniach mieszkalnych.

AC2 (lub W2) – panele o niskiej odporności na ścieranie. Nadają się do stosowania jedynie w mało używanych pomieszczeniach, po których poruszamy się boso, np. w mało uczęszczanych sypialniach.

AC3 (lub W3) – panele o dobrej odporności na ścieranie. Nadają się do pomieszczeń mieszkalnych, w których chodzi się w delikatnym obuwiu (kuchni, pokoi gościnnych oraz salonów).

AC4 (lub W4) – panele o wysokiej odporności na ścieranie. Są to najlepsze panele do mieszkań i mogą być używane we wszystkich pomieszczeniach, nawet tych, w których chodzi się w twardym obuwiu (korytarzach i przedpokojach). Panele te nadają się również do budynków użyteczności publicznej.

AC5 (lub W5) – panele o bardzo wysokiej odporności na ścieranie. Przeważnie stosuje się je w intensywnie użytkowanych budynkach użyteczności publicznej.

W niektórych sklepach możemy również spotykać się z oznaczeniami paneli AC6 / W6 i AC7 / W7.  Producenci nadają tego typu oznaczenia, chcąc wyróżnić się na rynku i zagwarantować jeszcze wyższą klasę ścieralności. Jednak oznaczenia te należy uznać jedynie za chwyt marketingowy – w rzeczywistości nie mają one przełożenia na większą odporność produktu. Zazwyczaj bardzo twarde panele są również bardzo kruche, a w związku z tym – bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne.